Срмянская притча
Однажды крестьянин отправился в лес за дровами. За ним увязалась и его собака. Вместе они вошли в лес. Вдруг появился волк. Он набросился на собаку и хотел ее съесть, но собака со слезами на глазах сказала ему:
– Что сделала я тебе плохого, что ты хочешь меня съесть? Если ты сейчас съешь меня, все равно завтра опять будешь голодным. Давай пойдем к нам домой, там каждый день мне дают хлеб и другую пищу, будем жить вместе.
Волк видит, что собака говорит дело, и согласился. Шли они шли, и, когда подошли к селу, волк заметил, что шея у собаки плешивая, вся в нагноившихся ранах.
– Это хорошо, очень хорошо, братец, что ты так прекрасно живешь, но почему у тебя такая шея?
– Знаешь что, братец, у моего хозяина дурной характер: перед тем как положить передо мной хлеб, он надевает мне на шею цепь, а затем говорит: “Ешь”.
– Нет, братец, я пойду обратно, а ты иди, живи с сытым желудком и с цепью на шее.
Շունն ու գայլը
հայկական Առակ
Մի անգամ գյուղացին գնաց անտառ ՝ վառելափայտի համար։ Նրա հետ կապվեց նաև նրա շունը։ Նրանք միասին մտան անտառ։ Հանկարծ հայտնվեց գայլը: Նա հարձակվեց շան վրա և ուզում էր ուտել այն, բայց շունը արցունքն աչքերին ասաց նրան:
– Ինչ վատ բան արեցի քեզ համար, որ ուզում ես ինձ ուտել: Եթե \ u200b \ u200bդուք հիմա ինձ ուտեք, միևնույն է, վաղը կրկին սոված կլինեք: Արի գնանք մեր տուն, այնտեղ ամեն օր ինձ հաց ու այլ ուտելիք են տալիս, միասին ենք ապրելու։
Գայլը տեսնում է, որ շունը գործ է ասում և համաձայնեց: Նրանք քայլում էին, և երբ նրանք մոտեցան գյուղին, գայլը նկատեց, որ շան պարանոցը ճաղատ է ՝ բոլորը ներծծված վերքերի մեջ:
– Լավ է, շատ լավ, եղբայր, որ դու այդքան գեղեցիկ ես ապրում, Բայց ինչու ես այդպիսի պարանոց ունենում:
– Գիտես ինչ, եղբայր, իմ տերը վատ բնավորություն ունի.հաց դնելուց առաջ նա վզիս շղթա է դնում, հետո ասում ՝ “կեր” ։
– Ոչ, Եղբայր, ես հետ կգնամ, և դու գնա ապրիր կուշտ ստամոքսով և պարանոցին շղթայով: