Category: Հայոց լեզու

Человек и снег

армянская притча

Человек и снег побратались. Однажды человек говорит снегу:

-Перед тем как придешь, предупреди меня.

Стала надвигаться зима. Человек не заботился о себе, не запасался дровами, мукой — словом, не готовился к зиме. Он думал так: “Если мой брат захочет прийти, он поставит меня в известность. Вот тогда я и приготовлюсь и зиме”.

Однажды ночью крестьянин проснулся и был поражен: белый снег покрыл горы и ущелья, весь мир был словно ковром покрыт. Мир задыхался под снегом. Человек встал, приоткрыл дверь и сказал:

– И это наше братство, белый дэв?

Снег ответил:

– Что оставалось мне делать? Когда я сидел на вершине горы Мраван, я был виден со всех сторон. Неужели ты не видел меня, когда я спустился и сел на вершине горы Кюрсин? Неужели и этого ты не видел?

Աղբյուր

Մարդն ու ձյունը եղբայրացան. Մի օր մարդը ձյանը ասում է.

-Քո գալուց առաջ ինձ տեղյակ պահիր։

Ձմեռը սկսեց մոտենալ։ Մարդն իր մասին չէր մտածում, վառելափայտ, ալյուր չէր մթերում, մի խոսքով ձմռանը չէր պատրաստվում։ Նա այսպես էր մտածում. «Եթե եղբայրս ուզենա գա, ինձ տեղյակ կպահի, այդ ժամանակ ես կպատրաստվեմ ձմռանը»։

Մի գիշեր գյուղացին արթնացավ ու զարմացավ՝ սպիտակ ձյունը ծածկել էր սարերն ու կիրճերը, ամբողջ աշխարհը որպես ծածկված լիներ գորգով։ Աշխարհը խեղդվում էր ձյան տակ։ Տղամարդը վեր կացավ, բացեց դուռը և ասաց.

-Սա՞ է մեր եղբայրությունը, սպիտակ դևա:

Ձյունը պատասխանեց.

-Ի՞նչ էր մնում ինձ անելու։ Երբ նստած էի Մռավան սարի գագաթին, ամեն կողմից տեսանելի էի։ Ինձ չտեսա՞ր, երբ իջա ու նստեցի Կյուրսին սարի գագաթին։ Դու դա էլ չե՞ս տեսել։

Друзья осла

Армянская притча

Лоти ехал на осле с горных пастбищ в село и увидел группу молодых людей, которые пировали у родника. Один из них, заметив Лоти, крикнул:

– Отец, идите сюда к нам, выпейте бокал вина.

Лоти подъехал, слез с осла и сел рядом с пирующими.

– Наполняйте бокалы, — сказал виночерпий. — Этот бокал мы выпьем за здоровье ослика, что у нас в гостях, за его терпеливый характер. За твой терпеливый характер, ослик! За твои большие глаза и длинные уши, за твои короткие ноги! Желаем тебе сил и выносливости! Ну, выпьем.

Все смеются, кричат “ура”, опорожняют бокалы.

– Отец, а теперь ты скажи тост, — с усмешкой предложил старику один из пирующих.

– А стоит ли? Вы, молодые люди, начали хорошо.

– Нет, нет, очередь за тобой! — смеясь, воскликнули они хором.

– Что мне сказать? — поднимаясь с места, сказал Лоти. — Но раз вы просите, не откажусь. Эх, осел, за твое здоровье, ты хороший осел. Ты каждый день возишь меня, но я на тебя в обиде. Оказывается, у тебя такие славные, милые друзья, а ты не сказал мне об этом. Я-то думал, что эти молодые люди из дальних краев.

Էշի ընկերները

Լոթին՝ էշի վրա նստած, գնում էր լեռնային արոտավայրերից գյուղ, տեսավ մի երիտասարդների խումբ, որոնք աղբյուրի մոտ քեֆ էին անում։ Նրանցից մեկը, նկատելով Լոթին, բղավեց.

-Հա՛յր, արի այստեղ մեզ մոտ, մի բաժակ գինի խմիր։

Լոթին մոտիկացավ, իջավ էշից և նստեց երիտասարդների կողքին։

— Լցրե՛ք բաժակներդ,— ասաց մատռվակը։ -Այս բաժակը կխմենք մեր հյուր էշի առողջության համար, նրա համբերատար բնավորության համար։ Քո համբերատար բնավորության համար, էշ: Քո մեծ աչքերի և երկար ականջների, քո կարճ ոտքերի համար: Մաղթում ենք ձեզ ուժ և տոկունություն: Դե, եկեք խմենք։

Բոլորը ծիծաղում են, գոռում «Ուռա», դատարկելով բաժակները։

«Հայրիկ, հիմա դու կենաց ասա», – քմծիծաղով առաջարկեց ծերունուն երիտասարդներից մեկը:

-Արժե՞ արդյոք: Դուք, երիտասարդներ, լավ եք սկսել:

-Չէ, չէ, հերթը քոնն է։ Ծիծաղելով՝ նրանք միաբերան բացականչեցին.

-Ի՞նչ ասեմ: – Տեղից վեր կենալով, ասաց Լոթին: Եթե խնդրում եք, չեմ մերժի։ Էհ, էշ, քո առողջության համար, լավ էշ ես։ Դու ինձ ամեն օր տանում ես, բայց ես նեղված եմ քեզնից։ Պարզվում է, որ դու ունես այսքան լավ ընկերներ, և դու ինձ այդ մասին չես ասել: Ես կարծում էի, որ այս երիտասարդները հեռավոր երկրներից են։

армянская притча

Лоти ехал на осле с горных пастбищ в село и увидел группу молодых людей, которые пировали у родника. Один из них, заметив Лоти, крикнул:

• Отец, идите сюда к нам, выпейте бокал вина.

Лоти подъехал, слез с осла и сел рядом с пирующими.

• Наполняйте бокалы, — сказал виночерпий. — Этот бокал мы выпьем за здоровье ослика, что у нас в гостях, за его терпеливый характер. За твой терпеливый характер, ослик! За твои большие глаза и длинные уши, за твои короткие ноги! Желаем тебе сил и выносливости! Ну, выпьем.

Все смеются, кричат “ура”, опорожняют бокалы.

• Отец, а теперь ты скажи тост, — с усмешкой предложил старику один из пирующих.
• А стоит ли? Вы, молодые люди, начали хорошо.
• Нет, нет, очередь за тобой! — смеясь, воскликнули они хором.
• Что мне сказать? — поднимаясь с места, сказал Лоти. — Но раз вы просите, не откажусь. Эх, осел, за твое здоровье, ты хороший осел. Ты каждый день возишь меня, но я на тебя в обиде. Оказывается, у тебя такие славные

Էշի ընկերները

հայկական Առակ

Լոտին էշի վրա Լեռնային արոտավայրերից գյուղ էր գնում և տեսավ մի խումբ երիտասարդների, որոնք աղբյուրի մոտ քեֆ էին անում ։ Նրանցից մեկը, նկատելով Լոտիին, բղավեց:

• Հայր, եկեք այստեղ մեզ մոտ, մի բաժակ գինի խմեք:

Լոտին բարձրացավ, իջավ էշից և նստեց քեֆ անողների կողքին։

• Լցրեք բաժակները, – ասաց գավաթակիրը ։ – Այս բաժակը մենք կխմենք ավանակի առողջության համար, որը մենք այցելում ենք, նրա համբերատար բնավորության համար: Ձեր համբերատար բնավորության համար, էշ: Ձեր մեծ աչքերի և երկար ականջների համար, ձեր կարճ ոտքերի համար: Մաղթում ենք ձեզ ուժ և տոկունություն: Դե, եկեք խմենք:

Բոլորը ծիծաղում են, գոռում “ուռա”, դատարկում բաժակները ։

• Հայր, հիմա դու կենաց ասա, – քմծիծաղով առաջարկեց ծերունուն քեֆ անողներից մեկը:
• Իսկ արժե ։ Դուք, երիտասարդներ, լավ եք սկսել:
• Ոչ, ոչ, հերթը քոնն է: – ծիծաղելով ՝ նրանք երգչախմբով բացականչեցին.
• Ինչ ասեմ։ – տեղից վեր կենալով ՝ ասաց լոտին։ – Բայց քանի որ դուք խնդրում եք, ես չեմ հրաժարվի: Էհ, էշ, քո առողջության համար, դու լավ էշ ես: Դուք ինձ ամեն օր տանում եք, բայց ես վիրավորված եմ ձեզանից: Պարզվում է, որ դուք ունեք այնքան փառահեղ

Срмянская притча

Однажды крестьянин отправился в лес за дровами. За ним увязалась и его собака. Вместе они вошли в лес. Вдруг появился волк. Он набросился на собаку и хотел ее съесть, но собака со слезами на глазах сказала ему:

– Что сделала я тебе плохого, что ты хочешь меня съесть? Если ты сейчас съешь меня, все равно завтра опять будешь голодным. Давай пойдем к нам домой, там каждый день мне дают хлеб и другую пищу, будем жить вместе.

Волк видит, что собака говорит дело, и согласился. Шли они шли, и, когда подошли к селу, волк заметил, что шея у собаки плешивая, вся в нагноившихся ранах.

– Это хорошо, очень хорошо, братец, что ты так прекрасно живешь, но почему у тебя такая шея?

– Знаешь что, братец, у моего хозяина дурной характер: перед тем как положить передо мной хлеб, он надевает мне на шею цепь, а затем говорит: “Ешь”.

– Нет, братец, я пойду обратно, а ты иди, живи с сытым желудком и с цепью на шее.

Շունն ու գայլը

հայկական Առակ

Մի անգամ գյուղացին գնաց անտառ ՝ վառելափայտի համար։ Նրա հետ կապվեց նաև նրա շունը։ Նրանք միասին մտան անտառ։ Հանկարծ հայտնվեց գայլը: Նա հարձակվեց շան վրա և ուզում էր ուտել այն, բայց շունը արցունքն աչքերին ասաց նրան:

– Ինչ վատ բան արեցի քեզ համար, որ ուզում ես ինձ ուտել: Եթե \ u200b \ u200bդուք հիմա ինձ ուտեք, միևնույն է, վաղը կրկին սոված կլինեք: Արի գնանք մեր տուն, այնտեղ ամեն օր ինձ հաց ու այլ ուտելիք են տալիս, միասին ենք ապրելու։

Գայլը տեսնում է, որ շունը գործ է ասում և համաձայնեց: Նրանք քայլում էին, և երբ նրանք մոտեցան գյուղին, գայլը նկատեց, որ շան պարանոցը ճաղատ է ՝ բոլորը ներծծված վերքերի մեջ:

– Լավ է, շատ լավ, եղբայր, որ դու այդքան գեղեցիկ ես ապրում, Բայց ինչու ես այդպիսի պարանոց ունենում:

– Գիտես ինչ, եղբայր, իմ տերը վատ բնավորություն ունի.հաց դնելուց առաջ նա վզիս շղթա է դնում, հետո ասում ՝ “կեր” ։

– Ոչ, Եղբայր, ես հետ կգնամ, և դու գնա ապրիր կուշտ ստամոքսով և պարանոցին շղթայով:

Ձմեռ

Ձմեռային առավոտն ինձ դիմավորեց ցրտաշունչ ցրտահարությամբ և ցուրտ քամիով, որը փչում էր հագուստի տաք շերտերի միջով: Քայլում էի ձյունածածկ ճանապարհով՝ լսելով ոտքերիս տակ ձյան ճռճռոցն ու ճյուղերի խշշոցը, որոնք զարդարում էին հարևան ծառերը։ Արևը շողում էր հեռվից՝ վառ գույներով ներկելով շուրջբոլորը։ Ձմեռային առավոտի մաքրությունն ու թարմությունը պարուրեց ինձ՝ ստեղծելով անհավատալի խաղայինության զգացում:

Լռությունը տիրում էր շուրջբոլորը, և ես վայելում էի մաքուր օդում անցկացրած յուրաքանչյուր պահը։ Հիանալի էր զգալ, թե ինչպես է մարմինը արթնանում քնից և լցվում էներգիայով, որն օգնում է նոր օր սկսել։ Ես խորը շունչ քաշեցի՝ վայելելով օդի մաքրությունն ու ձմեռային առավոտի ժիրը։

Այս օրը խոստանում էր գեղեցիկ լինել, և ես անհամբեր սպասում էի, թե էլ ինչ է ինձ առաջարկում ձմեռը: Ինձ թվում էր, որ այս օրը ես կկարողանամ ավելի առաջ գնալ, նոր բան սովորել և բացահայտել իմ անհատականության նոր կողմերը: Ես պատրաստ էի նոր արկածների և գիտեի, որ ձմեռային առավոտն ինձ ոչ միայն խաղաղություն և հանգստություն կպարգևի, այլև էներգիա և ուժ՝ նոր բարձունքներ նվաճելու համար:

Անազատություն

Բուլղարական առակ

Մի անգամ մի փայտահատ էր ապրում, և նա ուներ երկու որդի։ Ամեն անագամ անտառ գնալուց նա իր հետ իր որդիներից մեկին էր վերցնում՝ որպես օգնական։ Մի անգամ փայտահատը ասաց իր որդիներին.
-Այսօր, երեխաներ, դուք մենակ կգնաք անտառ, ես կմնամ տանը, որովհետև շատ հոգնած եմ։
-Բայց հայրիկ,-ասացին երիտասարդները,-եթե սայլը ջարդվի, ո՞վ է մեզ օգնելու վերանորոգել այն։
-Եթե սայլը ջարդվի,-ասաց ծերուկը,-դժբախտությանը կանչեք։ Նա ձեզ կոգնի։

Որդիները լսեցին հորը, եզները կապեցին, գնացին անտառ։ Արագ ցախ կոտրատեցին, լիքը սայլ բարձեցին ու գնացին տուն։ Բայց հենց ճանապարհի կեսին սայլը փչացավ։ Երիտասսարդները կանգ առան, ուսկսեցին գոռալ.
-Դժբախտությու՜ն, նորոգիր սայլը։
Սակայն նրանց ոչ ոք չպատասխանեց: Սկսեց մութն ընկնել, բայց դեռ դժբախտությունը չկար։ Վերջապես կրտսեր որդին ասում է.

-Ինչպեսերևում է այդ դժբախտությունը չի գա։ Արի ինքներս ձեռնամուխ լինենք գործին և նորոգենք սայլը որքան կարող ենք:

Երբ որդիները վերադարձան տուն, հայրը հարցրեց.
-Դե, ինչպե՞ս: Լա՞վ էր անտառում:Մեր սայլը ճանապարհի կեսին փչացավ,- պատասխանեցին որդիները։ – Մենք սկսեցինք դժբախտություն գոռալ, բայց նա չպատասխանեց: Հասկացանք , որ դժբախտությունը չի գա։ Վերցրինք կացինն ու նորոգեցինք սայլը, ինչպես կարող էինք։

-Դա, երեխաներ, դժբախտությունն էր,- հայրն ասաց նրանց, -դուք կանչեցիք նրան, իսկ նա անընդհատ ձեր կողքին էր: Սայլը ուղղող չկար, և դուք ինքներդ նորոգեցիք այն։ Եվ սա նշանակում է, որ դժբախտությունը ստիպեց ձեզ:

Неволя
Болгарская притча
Жил некогда дровосек, и было у него двое сыновей. Всякий раз, отправляясь в лес, он брал одного из них с собой в помощники. Однажды дровосек сказал своим сыновьям:

— Сегодня, дети, вы одни пойдёте в лес за дровами, а я останусь дома отдохнуть, потому что очень устал.

— Но, отец, — ответили юноши, — если сломается телега, кто поможет нам починить её?

— Если сломается телега, — ответил старик, — зовите неволю. Она вам поможет.

Сыновья послушались отца, запрягли волов, пошли в лес. Быстро нарубили дров, нагрузили полную телегу и направились домой. Но пря

НравитсяПереслатьКопироватьПожаловатьсяНо прямо посреди дороги телега сломалась. Остановились юноши, и давай кричать:

— Неволя! Почини нам телегу!

Однако никто им так и не ответил. Стало темнеть, а неволи всё нет. Наконец младший сын говорит:

— Не придёт, видать, эта неволя. Давай сами за дело примемся и, как сможем, починим телегу!

Когда сыновья вернулись домой, отец спросил:

— Ну, как? Хорошо ли было в лесу?

— Посреди дороги сломалась у нас телега, — ответили сыновья. — Принялись мы звать неволю, а она так и не откликнулась. Поняли, что не придёт неволя. Взяли топор и сами, как могли, поправили телегу.

— Вот это, дети, и была неволя! — сказал им отец. — Вы её звали, а она всё время была рядом. Некому было починить вам телегу, и вы сами за дело взялись. А это и значит, что неволя вас заставила!

Подарок султану

Сдин трудолюбивый крестьянин усердно работал в саду. И вот однажды он обнаружил на грядке такую большую тыкву, какой ему никогда ещё не приходилось видеть. Крестьянин удивился, обрадовался и, подумав, решил, что такую тыкву не стыдно поднести самому султану.

Султан остался доволен и в знак благодарности приказал, чтобы крестьянину дали одну из его лошадей. Обрадованный крестьянин принял подарок, поблагодарил султана и ушёл.

Весть об этом облетела весь город. И вот один богач подумал: «Если султан за тыкву вознаградил крестьянина так щедро, то что же он даст, если подарить ему хорошую лошадь?» Выбрав из своих лошадей самую лучшую, он привёл её султану в подарок.

А султан понял хитрость богача. Он принял его лошадь и поблагодарил. Затем он позвал слугу и сказал:

— Вот человек, подаривший мне прекрасную лошадь. За эту лошадь я дам ему тыкву, которую принёс мне крестьянин.

Սուլթանի նվերը

Սդինը աշխատասեր գյուղացի էր, ով ջանասիրաբար աշխատում էր այգում։ Եվ հետո մի օր նա այգում գտավ մի այնպիսի մեծ դդում, որը երբեք չէր տեսել։ Գյուղացին զարմացավ, հիացավ և մտածելուց հետո որոշեց, որ ամոթ չէ նման դդում բերել հենց սուլթանին։

Սուլթանը գոհ մնաց և, ի նշան երախտագիտության, հրամայեց գյուղացուն տալ իր ձիերից մեկը։ Ուրախ գյուղացին ընդունեց նվերը, շնորհակալություն հայտնեց սուլթանին և հեռացավ։

Այս լուրը տարածվեց ամբողջ քաղաքում։ Եվ հետո մի հարուստ մարդ մտածեց. «Եթե սուլթանը գյուղացուն այդքան առատաձեռնորեն պարգևատրեց դդումի համար, ապա ի՞նչ կտա նա, եթե նրան լավ ձի տաք»: Ընտրելով իր ձիերից լավագույնը՝ նա այն բերեց սուլթանին որպես նվեր։

Եվ սուլթանը հասկացավ հարուստի խորամանկությունը։ Նա ընդունեց իր ձին և շնորհակալություն հայտնեց նրան։ Հետո նա կանչեց ծառային և ասաց.

«Ահա այն մարդը, ով ինձ գեղեցիկ ձի է նվիրել։ Այս ձիու համար ես նրան կտամ մի դդում, որը գյուղացին բերեց ինձ։

Գտի’ր սխալները:

ա. Աշտարակի թեքության մասին մարդիկ հետագայում տարածեցին զանազան հակամետ և թյուր կարծիքներ:

բ. Հիմա միայն Պարրոտը հասկացավ, որ Արարատին՝ որպես հայության անխախտ սյուն, սրբություններից ամենանվիրականն են համարում:

գ. Տուշպա քաղաքի՝ բարձրաբերձ պարիսպներով և ամրակուռ դարպասներով միջնաբերդի ամրացումը կապված է իրեն անվան հետ:

Տրված հարանուն բառերով նախադասություններ կազմի՛ր:
ա. լիակատար, լիիրավ

բ. տարագրություն, տարեգրություն

գ. հավակնոտ, հավակնորդ

Տրված բառակապակցությունների իմաստները բացատրի՛ր:
ա. կաթոլիկ եկեղեցու վանահայր,

բ. գյուղական խաղաղ կյանքին նվիրված ստեղծագործություն,

գ. խակ խաղող,

դ. կռունկների խումբ:

Բացատրե’ք տրված դարձվածքների իմաստները։
երկնագույն արյուն, ծոծրակը քորել, կոկորդում նստել, ձայն բարբառո հանապատի:

Դուրս գրի’ր արևմտահայերենին հատուկ հինգ բառ ու քերականական ձև։
Յուր արհեստն ալ սիրո միջնորդությունն էր. այրերուն կին կը գտներ, կիներուն այր կը մատակարեր և զանոնք իրարու հետ ամուսնացնելով՝ յուր աշխատության վարձքը կընդուներ:

1. Ներգործական կառույցի նախադասությունները դարձրու կրավորական կառույցի․

Ահեղ կայծակը ճեղքել էր եկեղեցու ժայռակոփ պարիսպները։

եկեղեցու ժայռակոփ պարիսպները ճեղքվել էր Ահեղ կայծակի կողմից

Հազարավոր ստրուկներ կառուցել են Քեոփսի բուրգը։

Քեոփսի բուրգը կառուցվել է հազարավոր ստրուկների կողմից

Վահանն ու Արամը հսկա ժայռաբեկորը գլորեցին ձորը։

Հսկա ժայռաբեկորը գլորվեցին ձորը Վահանի ու Արամի կողմից

Կատաղի քամին թմբկահարում էր մանրավաճառի խանութի դռներն ու պատուհանները։ մանրավաճառի խանութի դռներն ու պատուհանները

Յոթերորդ դարում արաբ հրոսակները այրել են հայոց բազում ձեռագիր մատյաններ։